zaterdag 27 februari 2016

Topweek in Spanje !!!

Wat een fantastische week was het voor Wielerzone afgelopen week in Girona. Heerlijk weer, een prachtige omgeving en een geweldige accommodatie en sfeer waren de ingrediënten voor een goede trainingsstage in het noorden van Spanje.
Onderstaand de dagelijkse verslagen van trainer Arjan Baak om een indruk te krijgen. Foto's volgen.

Dag 1

Vandaag de eerste echte dag van ons trainingskamp in Girona Spanje.  De renners moeten vroeg uit de veren en met elkaar naar Weeze. Daar op het vliegtuig om om 08:35 in Girona te landen. Ik was vroeg wakker en merk wat zenuwen, hoop maar dat het goed zal gaan.  Blij dat alles en iedereen weer gezond in Spanje is aangekomen,  gaan we naar het huis, Hier de eerste verbazing over ons luxe onderkomen weggedronken en met het maken van afspraken over het gedrag in huis een aftrap gedaan voor deze week. Het is tenslotte toch de bedoeling om de tent hier vakkundig af te breken en niet gewoon ordinair te slopen, kortom hoe hoor je je te gedragen als wielrenner in het buitenland.(gaat lukken)
Na een lekker lunch (verzorgt door Kapitein Lap = 3 sterren kok) Gaan we ons rustig klaarmaken voor een eerste verkennende training. Onze mannen en vrouwen hebben meestal moeite met optijd komen maar staan gewoon 30 minuten voor vertrek helemaal klaar, bidons op de fiets, repen in de zak en vragende blik in verwilderde ogen. Er is maar een vraag die brandt op de lippen, "Gaan we al" na een aanloop door de stad, waar we al veel toeschouwers een aanmoedigingen treffen van de lokale bevolking, duiken we via de lokale wegen naar de westkant van Girona. Geen vlak stuk in de weg en af en toe een lekker klimmetje. De renners genieten met volle teugen van het uitzicht en de zon, om de beurt komen ze even achterin (daar is mijn plekje) en vertellen met glimmende ogen hoe mooi en bijzonder ze het vinden dat ze hier nu een week mogen rijden (ik zou hier zo 2 maanden kunnen blijven roepen ze). Ik zeg niet veel terug lach ze toe en geniet met volle teugen van dit enthousiasme en van deze genietende renners. (mooie hobby heb ik toch)
Na 60 km en een kleine twee uur trappen zijn we weer in Girona, dwars door de stad rijden we naar de laatste klim van de dag (helaas ligt ons huis bovenop een prachtige heuvel) hier nog even stevig doortrappen maar boven wacht een heerlijk zwembad in de tuin waar de middagzon zorgt voor een aangename warmte.  
Iedereen doet zijn of haar ding en geniet nog even na van deze enerverende dag.
Terwijl wij de regio verkennen is de kok in beweging gekomen voor het avondeten. Een heerlijke pastamaaltijd met salade staat klaar.
We doen de was, Arjan de mechanieker kijkt de fietsen na en om de beurt gaan we douchen. Morgen staat de eerste serieuze training op het programma. De inspanning gaan we wat opschroeven maar bovenal blijven we genieten van al het moois dat we hier ontvangen.
Als ik dit schrijf zit ik lekker aan de keukentafel en overzie het tafereel in de woonkamer, mannen en vrouwen die elkaar een jaar geleden leerden kennen en die allemaal een persoonlijke missie hebben binnen het wielrennen, zitten lekker te chillen en lachen om en met elkaar, ze werken voor elkaar en delen geluk en verdriet. Ik wordt ff stil en denk,  Ik ben een bevoorrecht mens dat ik dit met deze vrouwen en mannen mag doen.
Dank aan al die ouders die zomaar hun kind uitlenen voor een week.

Dag 2

Dag twee van het trainingskamp voor de KWC/WZN Schunselaar nieuwelingen / junioren ploeg.
Vanmorgen na het ontbijt eerst gedisciplineerd aan het huiswerk. Iedereen die huiswerk heeft meld zich keurig aan de keukentafel, gewapend met een laptop, boeken en pennen gaan ze aan het werk. De renners die vakantie hebben of net de toetsweek achter de rug hebben mogen de schooldiscipline even laten vieren en krijgen van mechanieker Arjan een cursus fietsonderhoud.
Na het huiswerk is het tijd om weer te eten en even te chillen in de tuin. Het zwembad leidt tot spannende (en uitdagende) taferelen en daagt uit tot een strijd die uiteindelijk veel natte kleren oplevert.
Op het programma staat een stevige training van ruim 110 km met als uitsmijter een lange klim van ruim 8 km halverwege de route. Bij de briefing voor de training kijken een aantal renners al wat bedenkelijk als ze het hoogteprofiel van de klim bekijken.
Klokslag 12 uur vertrekken we en dalen af uit onze villa wijk naar Girona. Na 4 km krijgt Max een fikse klapband en een kilometer verder staat Arjan lek. Hier is het zichtbaar dat de begeleidende auto's en het reservemateriaal onontbeerlijk zijn in deze trainingen. Ik ben blij met de chauffeurs die ons bewaken en bedienen. het geeft een veilig gevoel dat er twee bussen zijn met bemanning die over ons waakt op de Spaanse wegen.
We nemen een aanloop van 40 km waar geen meter vlakke weg in zit. Via veel korte steile klimmen, waar de mannen en vrouwen ogenschijnlijk moeiteloos omhoog rijden, komen we bij de voet van de klim. Hier kunnen ze nog eenmaal bidons wisselen en wat eten meenemen, de beenstukken gaan uit en dan kunnen ze los.
In een moordend tempo rijden de boys omhoog en na 29 minuten staat Wessel als eerste op de top. Een voor een druppelen ze binnen. De meiden staan hun mannetje, kort na de mannen staan ook zij boven en kijken me liefkozend aan, dankbaar voor het feit dat ze van mij dit zomaar mochten doen. (Ik wordt stelselmatig genegeerd als ik ze complimenteer met hun prestatie) Boven eerst bijkomen, even wat eten en drinken, kleren weer aan en dan naar beneden. Wat een discipline laten ze hier zien. Keurig in lijn dalen ze onder leiding van Jord en Wessel af naar het dal. Max trekt de conclusie dat al dat klimwerk toch wel wat veel is voor 5 minuten afdaling. Beneden gekomen horen ze dat er nog ruim 40 km voor de wielen ligt en dat doet mentaal wel even zeer. Eerst nog een vervelend tussenstuk met veel korte klimmen maar uiteindelijk komen we op een prachtige weg waar de gaskraan even open gaat. We dalen en stijgen nog wat en denderen zo naar beneden. Jord heeft geluk als hij twee lekke banden tegelijk krijgt in de afdaling. Keurig komt hij tot stilstand en kan weer verder met twee nieuwe wielen.
Als we Girona in rijden staat de teller op dik 43 in het uur, het lijkt wel of de finale van de ronde van Girona is begonnen. Onder aanmoedigingen van de inwoners van de stad (die gewoon lekker op het terras zitten) beginnen we aan de terugweg naar ons huis. Nog even een stevige klim van een 1,5 km en dan heerlijk rusten. 5 uur fietsen in een geweldig mooie omgeving met mannen en vrouwen die genieten. Begeleiders in de bussen die misschien nog wel meer genieten dan de jongelui, kortom weer een topdag
De kok slooft zich weer uit in de keuken en tovert een heerlijke hutspot maaltijd op tafel. Deze vindt gretig aftrek bij een stel uitgehongerde renners.
Lekker nog even relaxen en de nodige koolhydraten naar binnen werken voor de dag van morgen. Morgen staat er een rustige training van 3 uurtjes op het plan. Wat zullen ze lekker slapen vanavond. (het is een stuk rustiger in de woonkamer dan gisteravond)


Dag 3

Dag drie van het trainingskamp in Girona
Vanmorgen 08:00 uur ontbijt, de mannen en vrouwen keken wat moeilijker uit de ogen na de dag van gisteren. De klim en de afstand hebben meer impact dan de meeste willen toegeven maar aan de rusthartslagen te zien zijn de mannen en vrouwen toch al wat vermoeid aan het raken.
Vanmorgen weer lekker aan het huiswerk of wat sleutelen aan de fiets, daarna rustig eten en klaarmaken voor vertrek. Vandaag hebben we een rustige duurtraining op het programma door een prachtig landschap dat zich laat beschrijven als een combinatie van Limburg en Zuid Frankrijk. Mooie wegen met weinig verkeer en korte heuvels met mooie klimmen en afdalingen, prachtige uitzichten over het oude Spaanse binnenland.
De groep komt wat stroef op gang maar na 20 km komt de snelheid er een beetje in. Onder leiding van Jeffrey als navigator in de eerste bus en opa als verzorger in de achterste bus rijden we onze route door dit prachtige landschap. Met als klapstuk weer een korte maar felle klim naar ons golfpark. 1000 meter stijl omhoog met een stukje 17% Na dik 70 km zijn we terug en hebben we weer heerlijk 2,5 uur getraind. Thuis heeft Frederik de keuken weer aan kant en staan de pannenkoeken op ons te wachten. De renners hebben het zwembad gevonden en spelen een spel waarbij het onverstandig is om binnen 5 meter van het water te komen, mocht je dit wel doen dan is er garantie op een nat pak. Na een uur is dus ook iedereen aan de beurt geweest voor een vrijwillige (of minder vrijwillige) doop en kunnen we rustig aan tafel.
Opvallend is het dat na het eten de jongelui opvallend snel herstellen. Ze hebben energie voor tien wat uiteindelijk leidt tot een tuin vol bedden en renners die op zoek zijn naar hun spullen omdat ze een soort openlucht slaapkamer in de tuin hebben gecreëerd waar geen enkele lijn meer in is te ontdekken. Schoenen liggen op het dak, bedden in de tuin en dekbedden liggen door het huis verspreid.
Uiteindelijk staat alles weer redelijk op zn plek en heeft iedereen weer een fatsoenlijke plek om te slapen, er ontstaat rond 20:30 wat rust in huize WZN en gaan de eerste renners hun mandje opzoeken. Ze dromen van de rustdag die ze morgen krijgen. Eerst lekker uitslapen en ontbijten daarna gaan we naar Girona, beetje cultuur snuiven, lummelen bij het zwembad en lekker eten.
Klinkt niet onaantrekkelijk de dag van morgen.

Dag 4

Dag vier in Girona
Vandaag een heel andere dag dan de voorgaande dagen. We rusten lekker uit van de geleverde inspanning in de afgelopen dagen en gaan Girona verkennen.
Zoals afgesproken gaat de dag beginnen met het maken van huiswerk. Waar het gisteren iets minder serieus wordt opgepakt was er vandaag weer discipline in de groep en waren de meeste renners serieus aan het werk met deze belangrijkste bijzaak.
Na het huiswerk werd toch het zwembad weer opgezocht en gingen de renners elkaar te lijf in de tuin. Natuurlijk om 11:00 uur weer eten want dat blijven ze gewoon doen (niet normaal wat dit kluppie naar binnen stampt op een dag)
Om 12:30 stonden de dames en heren keurig klaar in hun beste pak om naar Girona te gaan. Haren netjes, lekkere luchten op en klaar zijn ze. In Girona de groep losgelaten om naar eigen voorkeur door het centrum te slenteren. Cultuur snuiven wordt vertaalt in spotten naar beroepsrenners. Zo vonden een aantal mannen Robert Geesink op hun weg. Lekker met hem op de foto (vergeten hem op de koffie te vragen vanavond) nagenietend van deze ontmoeting lopen ze verder door de mooie stad.
Als begeleiding gunnen we ons een heerlijk terras en genieten van de winterzon. Echt niet te geloven dat ik op 23 februari in m'n korte broek op het terras kan zitten.
Afgesproken om 16:00 uur weer op de parkeerplaats te verzamelen. Iedereen op tijd behalve ondergetekende, dit kost mij een avond corvee maar ja ook ik heb een leuke ontmoeting met een klein groepje elite renners dat hier aan het trainen is. Op de vraag van de heren welke ploeg wij zijn komt er een blik van herkenning als ik roep dat we WZN uit Kampen zijn. De mannen benoemen ons als "de blauwe trein met alleen maar locomotieven" dat is toch een aardig compliment om te krijgen op een doordeweekse dag op een Spaans terras. Zo zie je de eerste indrukken laten we ook hier achter.
Bij terugkomst tovert 3 sterren kok Fred weer een heerlijke maaltijd op tafel. Wraps met rijst en een heerlijke saus met kip en een variant met gehakt. Van het overschot aan rijst wordt door Ron gelijk rijstepap gemaakt en om 20:00 uur eet iedereen een heerlijk toetje.
Toch ook teleurstelling vandaag, aan tafel doen we de mededeling dat we morgen niet zullen starten in de beloofde wedstrijd. Dit zorgt voor teleurgestelde gezichten en zelfs een boze blik naar mijn persoon (ik ken deze blik van de andere kant van de tafel thuis dus kan er redelijk mee omgaan) Afgelopen week hebben we van verschillende kanten gehoord dat de koers hier erg agressief is en niet vrij van risico's.
Toch snap ik het wel en heb even twijfel (nemen we nu het juiste besluit) Na een app aan de organisatie mbt onze afmelding krijg ik een antwoord waarin hij me complimenteert met dit besluit. Wij weten het zeker, het is goed zo, we doen het juiste en nemen geen onverantwoorde risico's met deze mannen en vrouwen.
Gedreven als ze zijn willen de mannen en vrouwen zich laten zien, ze zijn ten slotte "de blauwe trein" en die wil gewoon rijden.
We kiezen voor een prachtige training langs de kust over een afstand van 125 km. Morgen dus iets rustiger maar wel lekker lang. We gaan kilometers vreten en starten met blok twee van deze week. Ik kijk uit naar de dag van morgen en de renners ook want energie van een rustdag moet wel ergens blijven (gelukkig staat het huis nog) (schilderijen sneuvelen wel snel vinden ze zelf)

Dag 5

Dag 5 trainingskamp Girona
Vandaag een programma dat vooraf wel een klein beetje ontzag oproept bij de kleine bazen. Het feit dat we de wedstrijd niet gaan rijden is vergeten en het vooruitzicht van een tocht over een magnifieke kustlijn maakt veel goed. Vanavond ontvang in een bericht van onze host in Spanje dat er vandaag veel valpartijen waren en dat het een juiste keus was om niet te starten. 
Genoeg over wel of niet starten en juist of onjuist, laten we dag is even doornemen.
08:00uur ontbijt, rondje langs de velden (renners in bed) geeft een mooie balans van zakkende rusthartslagen en renners die toch wel zin hebben om weer even flink te keer te gaan in de bergen.
Huiswerk wordt gemaakt. Opvallend snel zijn ze klaar om professioneel te lanterfanten en rust te pakken, lekker nog even op bed hangen muziekje aan en beetje chillen.  Om 11:00 uur moet de lintworm weer gevoederd worden en slaan de renners een groot gat in de dagelijkse voorraad eten, ze eten stevig en maken zich klaar voor het aanstaande vertrek.
Bidons gevuld, koelbox in de bus en repen bij alle boys en girls  in de achterzak. Sommige renners zweren bij brood met pindakaas en maken een broodje voor onderweg (Mohs)
Klokslag 11:33 rijden we weg en vertrekken we onder de bezielende leiding van Jeffrey en Frederik, Opa als bezemwagen sluit de rij. Over de mooie Spaanse binnenwegen zakken we langzaam richting de kust. Onderweg staat ons een stevige klim te wachten van een dikke 4 km. We moeten een bergrug over en kunnen dan door naar de kust. Hier komt iedereen in eigen tempo overheen. Nadat ook ik boven ben kunnen de dames en heren (weer opgedroogd want ze staan er al even) weer verder. Nu dalen we een stuk af en dat kan ik ook goed dus kan ik lekker mee in de groep. Bij het naderen van de kust is het uitzicht echt indrukwekkend, langs mooie baaien en diepe kliffen rijden we over de kustweg naar Tosso del Mar. De Groep trekt wat uit elkaar omdat mannen de 25 km op en neer in eigen tempo afleggen. Ze zitten niet bepaald te sukkelen en gaan steeds harder rijden. Jeffrey springt bijna uit de bus van enthousiasme en Frederik kan hem nog maar net binnenboord houden.
Na de kustweg draaien we weer oostwaarts het binnenland in en gaan we de terugweg beginnen. Ook hier moeten we weer de bergrug over en wacht ons nog een stevige klim.
Al dalend in de richting van Girona wordt er toch nog stevig tempo gereden en komen we uiteindelijk aan de zuidkant de stad weer in. Hier vandaan rijden we naar ons eigen golfpark en kunnen we starten aan de laatste 1000 mtr naar huis (helaas wordt deze berg echt elke dag stijler) Al ploeterend op dit K. stuk komen Tim en Max me voorbij en wensen me veel geluk, al pratend peddelen ze naar boven en laten mij in verwarring achter. Ik denk, het was iets met een motortje in een fiets, misschien toch is met Belgie bellen.

Dag 6

De pizza is op dus is het tijd voor het verslag van dag 6 van het WZN Schunselaar trainingskamp Girona.
Vanmorgen kwam het leger wat traag uit bed. tijdens een oefening sluipt de vermoeidheid wat in de troepen (van kapitein Lap hoor ik dat dit heel normaal is en niets om je zorgen over te maken, dus doen we dat ook niet) Vlak voor het ontbijt, en dat wordt om 08:00 uur geserveerd, staan de ridders van het asfalt allemaal aangetreden en vallen ze aan op alles wat eetbaar is.
Na het ontbijt wordt het bijna saai maar gaan ze als vanzelf aan het huiswerk. Gelukkig blijken het gewoon jongens en meiden te zijn van 15 en 16 jaar en leven ze allemaal met het motto "waarom zal ik het nu doen als ik het ook uit kan stellen"  hier kan je overigens leuke gesprekken over voeren met de dames en heren maar dat zal ik een andere keer over vertellen.
Het onvermijdelijke moment van klaar maken voor de training komt dichterbij. En gezien de ervaringen van de afgelopen dagen en het hoogte profiel van de klim dat op tafel ligt worden de heren een klein beetje stil. De ene roept dat hij toch wel wat mooie benen heeft en de ander rekent snel het gemiddelde stijgingspercentage uit en zegt dat het allemaal wel meevalt.
Zo heeft iedereen zijn of haar manier gevonden om om te gaan met de spanning voor wat nog moet komen.
Om 11:30 vertrekken we met goed gevulde bidons en veel voer in de volgbussen. Fred en Jeffrey voorop met vandaag een gast aan boord (ik ) Opa weer op zn vertrouwde plek achter de groep in de bezemwagen. Kort na vertrek moeten we even draaien en keren en een klein stukje snelweg nemen. Opa volgt trouw een grote vrachtwagen en wil met de boys de tolweg op. Gelukkig hebben we portofoons en spelen opa en ik een soort "wie is de mol" Uiteindelijk vinden we elkaar maar helaas staan we beide aan de ander kant van de snelweg. Dan komt de Spaanse politie zich er mee bemoeien en maken er een echte chaos van als ze opa wegsturen. Ze leggen hem in hun beste Spaans (of is het Russisch) uit waar hij heen moet en sturen hem naar ver heel ver van hier. Ze leggen hem uit dat hij links, rechts en weer links moet om uiteindelijk op een plek te komen waar hij niet wil wezen.  Opa komt uit een verrassende straat te voorschijn op een industrieterrein. We vinden elkaar en gaan op zoek naar de groep, als we de renners vinden kunnen we beginnen met de koninginnen etappe.
Vandaag gaan we 115 km maken met op de helft een prachtige klim van 18 km naar het dak van Girona. Hier trainen mannen als Gesink en Kittel en heeft Armstrong heel wat kilometers liggen.
Na precies 45 kilometer maken we een korte stop trekken we beenstukken uit en nemen we een laatste reep en gelletje mee voordat we starten aan de beklimming van dit monster.
De mannen rijden in eigen tempo naar boven en zoeken naar de juiste versnelling en de goede benen. Al heel snel ligt het uit elkaar en zijn ze verzonken in hun eigen gedachten. De renners kennen de pijn in de benen en de momenten van mentale zwakheid. Allemaal worstelen ze met de gedachte om te stoppen of af te stappen, maar de geest is sterker dan het lijf en ze dwingen zichzelf om af te zien. Het is echt prachtig (bijna emotioneel ) om te zien dat ze allemaal op hun eigen manier omgaan met deze situatie. Het liefst alleen en in trance komen ze langs en fietsen zonder iets te zeggen voorbij. een verdwaalde Spanjaard die ook een leuke dag wilde hebben en ver voor de boys is gestart aan de klim wordt gewoon 10 keer voorbij gereden door zo'n broekie in een blauw tenue. Elke keer als er weer zo'n smurf voorbij komt moet hij een tandje lichter schakelen. Volledig gedesillusioneerd komt hij mij voorbij in de laatste bocht. Hij stopt en vraagt wat er met hem aan de hand is. Ik leg hem uit dat er met hem niets mis is maar dat hier een groepje beesten in de rondte rijd waar je geen berg mee op wil fietsen. Stuk voor stuk knallen ze die berg op en vreten de stenen uit de straat. 
Wessel komt als eerste boven kort daarop gevolgd door Tim en Arjan (de mechanieker hoor schrik niet) Daarna komt Arno met Iska en Max dan Corne met Jord. Jesper en Mohs daar weer achter en dan Mike. Kort achter Mike rijdt Ilse. Lieke vecht een dappere strijd en komt in gestaag tempo vlak voor de bezemwagen naar boven.
 
Terwijl ik dit schrijf luister ik naar een prachtig nummer van Dire Straits.... Brothers (and sisters) in arms. Dat was echt wat het was vandaag. Iedereen alleen tot aan het gaatje maar in gedachte bij elkaar. Gebroederlijk de afdaling (die niet ongevaarlijk is) in en zorgdragen voor elkaar. Wessel valt en Jord mist een bocht maar ook hier staan de mannen er voor elkaar, een ploeg om trots op te zijn. Beneden gekomen klagen ze steen en been over de afstand die ze nog moeten en kijken ze me zielig aan. Nu ben ik even hard en laat ze mooi rijden. Zoals ik wel vaker zeg" niet janken en doortrappen"  braaf doen ze wat ik zeg en komen we weer aan bij de voet van onze beloning naar huis. Nog ff aanzetten en ze staan boven. Ik sta boven aan de weg en stuur ze een voor een weer naar beneden want we zijn samen uit en dus ook samen thuis, opdracht Lieke ophalen en niet laten zwemmen. Mooi he, de  mannen die zonder mopperen omdraaien en Lieke naar boven duwen, schreeuwen, trekken. Boven rollen we naar het huis en wordt er direct gevraagd naar de dag van morgen en bieden een aantal mannen hun fiets spontaan te koop aan. Kortom genoeg geweest voor deze week. Wat een prestatie leveren deze mannen en vrouwen. Morgen gaan we nog lekker losfietsen en pakken we voorzichtig in, we plonzen nog een keer in het zwembad en maken ons dan op voor de terugreis.
Afgelopen weekend keken we nog uit naar een week die moest komen. Een ervaring die voor iedereen nieuw zou zijn, op trainingskamp in Spanje het klinkt wel professioneel. Nou ik kan jullie vertellen dat dat het ook was. De ridders van het asfalt hebben zich als professionals gedragen zowel in huis als op de fiets, op tijd naar bed, letten op het eten en drinken, zorgen voor lijf en bike, en aandacht voor elkaar. Als begeleiders hebben we hard gewerkt om de helden te verzorgen iedereen vanuit zijn eigen rol en kwaliteit maar allemaal met dezelfde passie en drive.
Ik heb genoten van deze week en ga hier nog heel lang van nagenieten. Ik weet zeker dat ook onze renners hier nog heel lang van nagenieten, want deze kilometers en mentale groei neemt niemand ze meer af. Deze week was een les voor het hele seizoen en ik durf te zeggen een les voor het leven.
Lieve papa's en mama's dank voor het lenen van je kind. Jullie krijgen hem of haar nu weer terug, beetje rijker en beetje eigenwijzer, maar heel veel sterker. (ga niet met ze fietsen want verliezen van je eigen kind doet de eerste keer best zeer kan ik zeggen.)
Lieve Agnes en Oma Hennie dank voor het lenen van Ron en "wie is de mol" Opa.
Lieve Harmke (of moet ik de koning bedanken) voor het uitlenen van kapitein Lap (3 sterren kok)
Marlies dank voor het lenen van Jeffrey en de vele uren die hij mag steken in dit prachtige project. (jeetje wat geniet ik hiervan)
Arjan (mechanieker) dank dat je er was, je bent een wereld gozer en verdiend het om lid te zijn van de blauwe trein
Ik ben zo trots
dikke kus

Dag 7 + 8

Met een dubbel gevoel zit ik achter de computer en schrijf ik het laatste verhaal. Dag 7 en 8 van het WZN trainingskamp in Girona
Dag 7 staat in het teken van een beetje losfietsen en bijkomen van de toch wel stevige inspanning van dag 6 (de dag met het spel "wie is de mol" en het beklimming naar het dak van Girona.)
De renners mogen uitslapen, maar zitten toch om 09:00 uur aan het ontbijt. Om 11:30 gaan we vertrekken voor een ontspannen rondje over 28 km. Om de renners in beweging te krijgen moet ik ze plechtig beloven dat ze niet meer hoeven te klimmen en dat we echt alleen maar gaan lostrappen. Nou wil ik dat best beloven maar ergens zegt mijn gevoel (en ervaring van de afgelopen dagen) dat ik hier een risico loop. Ik probeer dus de sancties zo milt mogelijk te houden voor het geval er wel iets geklommen moet worden.  We vertrekken en rijden het golfpark af, gelukkig gaan we gelijk naar beneden dus ik leef nog. Al heel snel gaat het natuurlijk fout want een vlakke rit in Girona bestaat echt niet. Ik zorg gewoon dat ik voorop rijd zodat ze een inspanning moeten doen om me te pakken. Het eerste stuk werkt dit heel goed, maar al heel snel komen ze me mopperend voorbij (die Ilse is echt erg). Max is er zo zat van dat hij een bloedneus simuleert en een goede reden heeft om te stoppen. Dit lossen we snel op met wc papier en zakdoeken en ik roep dat hij verder kan. Acuut stapt hij over naar plan 2 en roept, mijn stuur zit los. Ook dit is waar maar daar heeft Ron weer een oplossing voor. Hij zet het stuur weer vast en we kunnen weer rijden. Helaas stopt het bloeden van de neus niet dus Max moet in de bus (hij krijgt dus toch zijn zin)
We draaien en keren wat door het achterland van Girona en klimmen door wat heuvelachtig terrein toch nog 400 meters. Halverwege draaien we Zuidwaarts en gaan we de goede kant op (naar beneden) dan denk je nu rustig rollen en naar huis waaien maar nee. De mannen vinden hun tweede adem en geven ff gas. Ze trekken de groep in een oud Hollandse waaier en rijden met 48 aan het uur het laatste stukje. Ze lachen wat en maken links en rechts wat grappen met elkaar. (het lijkt of het geen enkele moeite kost) Ondertussen genieten ze van de omgeving en denderen als "blauwe trein" naar GIrona.
Naar huis nog even klimmen en elke ambitie die er nog is moet er uit. Corne, Mike en Wessel hebben op strava een tijd ontdekt die ze willen verbeteren. Met een korte aanloop uit de straat beneden denderen ze de klim op maar na 100 meter blijkt dit op dag 7 toch niet zo'n goed plan. Hoogmoed komt voor de val en de mannen  werpen de handdoek in de ring, geholpen door de bus kan Wessel nog en aardige tijd op de klokken toveren maar deze mag niet tellen, we doen het eerlijk of we doen het niet. (WZN style)
De rest van de dag lummelen we wat en starten met het opruimen van de bende. 12 renners eten veel maar maken minstens zoveel rommel op hun kamer. Bij het ontbreken van een vuilnisbak maak je gewoon een berg in de hoek van de kamer. Elke kamer een vuilniszak en dan is snel de zooi verdwenen. Ron en Opa laden de fietsen in en zorgen dat ze klaar zijn voor het vertrek. Zij rijden rond 16:00 uur weg en vangen de terugreis naar Nederland aan.
Om 17:00 uur zitten we aan tafel voor een geweldig Hollandse maaltijd. Aardappels met spinazie en een hamburger van de bbq.
Iedereen eet voldoende en daarna de laatste corvee beurt. De mannen helpen elkaar en zorgen dat de resten snel zijn weggewerkt.
Om 18:00 uur nemen 3 sterrenkok Fredje, Mechanieker van het jaar, Arjan en ondergetekende afscheid om met de terugreis te beginnen. 1500 kilometer voor de wielen is wel ff een stukje sturen maar met zn drieën moet het lukken. De renners blijven bij Jeffrey achter en zwaaien ons de straat uit. Zij zullen zaterdagochtend om 06:30 worden opgehaald door de taxi om naar het vliegveld te vertrekken.  Daar staat om 09:00 uur het vliegtuig klaar en vertrekken ze naar huis. (gewoon met een lijnvlucht hoor)
Onze bus heeft een heel voorspoedige reis en is na 12,5 uur al in Dronten. De fietsen komen met Ron en Opa rond 11:00 uur aan en ouders kunnen dus vandaag al hun spullen ophalen. (ook hier lopen we ruim voor op het schema) We doen wat koffie en vertellen de eerste enthousiaste verhalen. Fietsen gaan mee, stapels vuile was in de auto en ook dan gaan de ouders huiswaarts. In de middag druppelen de app berichten van ouders binnen en verschijnen de eerste Facebook meldingen met foto's.
Uit alle berichten blijkt tevredenheid, plezier en waardering voor de inzet van iedereen.
We hebben met elkaar een TOP week gehad. Veel geleerd over wie we zelf zijn en wie we zouden willen worden. Daarnaast geleerd dat we afhankelijk zijn van elkaar en dat de mooiste vorm van ontvangen misschien wel geven is. Mannen en vrouwen die voor elkaar open staan, die met elkaar kunnen bekvechten en elkaar kunnen troosten, die elkaar helpen en ondersteunen en elkaar af en toe het leven zuur kunnen maken (op de fiets dan he)
maar bovenal hebben laten zien een onderdeel te (willen) zijn van de "blauwe trein"
Kortom eigenwijze competitieve jonge honden die heel graag groot en sterk worden.
Wat een genot dat ik een heel klein beetje mag bijdragen aan het ontwikkelen van deze kinderen tot volwaardige zelfverzekerde en stevige grote mensen, die mooie sportbeleving hebben maar misschien nog wel belangrijker, een mooie bijdrage gaan leveren aan de maatschappij van morgen.
Ik ga ff nagenieten met mn vrouw en andere kind want ook die mag natuurlijk wel ff iets met zn vader doen.
op naar Denemarken, Limburg, Assen en nog veel meer.
Dank



zaterdag 20 februari 2016

Goed aangekomen in Spanje!

Vanochtend na een vlucht van ruim anderhalf uur zijn de heren en dames van Wielerzone goed aangekomen in het zonnige Catalonië. Allen verblijven in een mooie grote villa met zwembad. De weersvoorspellingen zijn ook goed dus het belooft een mooie trainingsweek te worden waar ook nog aan een wedstrijd deelgenomen zal gaan worden.









zaterdag 13 februari 2016

Bijna drie uit drie !

104 deelnemers aan de start in de B-klasse voor de 3e trainingswedstrijd bij 't Loo in Oldebroek.
Wielerzone rijdt goed en Tim en Wessel weten een aantal ronden samen het peloton goed voor te blijven. Helaas worden de heren teruggepakt. Daarna lukt het Max en opnieuw Tim om met 2 volwassenen een gat te slaan. Dit keer wel succesvol en in de sprint moet Max het afleggen tegen het grote verzet van winnaar Kamiel Vleeming. Max wordt mooi 2e en Tim is ook in vorm en wordt 4e.
Weer een mooi resultaat. Volgende week naar Spanje !




woensdag 10 februari 2016

Max wint ook de 2e trainingswedstrijd !

Afgelopen zaterdag was het beter weer dan de week ervoor in Oldebroek. Gelukkig droog en een mooi deelnemersveld. Max was 2 dagen ervoor nog thuisgebleven omdat hij niet fit was maar voelde zich weer prima om de trainingswedstrijd samen met zijn teamgenoten te rijden. Dit keer is er wederom getracht door diverse renners om te demarreren maar alle pogingen werden teniet gedaan. In de laatste ronde zit Max al goed gepositioneerd en met een krachtige eindsprint weet hij met een fietslengte voorsprong als eerste de finishlijn te passeren. Max is goed in vorm en laten we hopen dat hij die vorm de komende maanden kan vasthouden. Aanstaande zaterdag staat de 3e trainingswedstrijd op het programma en de week daarna gaat het hele team een week op trainingsstage naar Spanje.

Uitslagen en standen vind je op http://www.zomeravondcompetitie.info/